مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینهای مقاومتی با الگوهای متفاوت حرکتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، لپتین، تستوسترون و کورتیزول مردان بی‌تحرک

مقدمه: بافت چربی هورمون­های مختلفی از جمله آدیپونکتین ترشح می­کند که عملکردهای بیولوژیک متنوعی را تنظیم می­کند، لذا هدف از مطالعه حاضرتعیین اثر هشت هفته تمرین‌های مقاومتی با الگوهای متفاوت بر سطوح سرمی لپتین، آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول مردان بی‌تحرک بود. مواد و روش‌ها: 40 مرد تمرین نکرده با میانگین سن 66/2±80/23 سال و وزن 96/4±43/67 کیلوگرم به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه تمرین بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی (شامل: سه جلسه تمرین مقاومتی درهفته به مدت 8 هفته، 5 ست تمرینی با60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه) و کنترل (هر گروه 10 نفر) قرارگرفتند، نمونه­های خونی در شرایط مشابه درسه مرحله پیش آزمون، هفته چهارم و روز پس از پایان هفته هشتم اندازه­گیری و در سطح 05/0P< مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: درگروه بالاتنه: پس از هشت هفته درصد چربی (39/7 درصد) و لپتین (02/64 درصد)  کاهش و آدیپونکتین (42/90 درصد)، تستوسترون (19/24 درصد) افزایش معنی‌دار نسبت به پیش آزمون داشت (002/0P<). پایین­تنه: درصد چربی (39/7 درصد) و لپتین کاهش (00/0P<) (95/56 درصد)، آدیپونکتین (012/0P<) (82/87 درصد) و تستوسترون افزایش (001/0P<) (54/23 درصد) معنی‌دار نسبت به پیش آزمون داشت. ترکیبی: شاخص توده بدنی (88/1 درصد)، توده عضلانی (24/2 درصد) و آدیپونکتین (56/91 درصد) افزایش معنی‌داری (001/0P<)، لپتین (001/0P<) (3/59 درصد) پس از هشت هفته تمرین و کورتیزول (01/0P<) (17/19 درصد) پس از چهار هفته تمرین ترکیبی کاهش معنی‌داری نسبت به پیش آزمون داشت. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر انواع تمرینات مقاومتی موجب افزایش آدیپونکتین و کاهش لپتین گردید. هم‌چنین افزایش سطح سرمی تستوسترون و کاهش درصد چربی در گروه تمرین با اندام‌های فوقانی و تحتانی مشاهده گردید. طبق نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد اجرای تمرینات مقاومتی در افرادی که سابقه‌ی بی‌تحرکی دارند نیز با تغییر در سطوح هورمونی همراه است و می‌تواند در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی در این افراد موثر باشد.